VRASJA E HUSEJNIT - Allahu qoftė i kėnaqur me tė
Falėnderimet i takojnė Allahut ndėrsa pėrshėndetjet qofshin mbi zotėriun tonė, Muhammedin, familjen, shoke dhe tere pasuesit e tij gjer ne amshim!
Husejni ėshtė i biri Aliut, te birit te Ebu Talibit. Ėshtė djali i vajzės se Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam, Fatimes. Ka lindur dy vjet pas Hasanit, ne muajin Sha'ban, te viti te IV-tė hixhrijj ndėrsa ėshtė vrare ditėn e xhuma, ditėn e Ashures, nė muajin muharrem, ne vitin 61 sipas hixhretit.
Jetoi pese vite me Pejgamberin, alejhi's salatu ve's selam, respektivisht jetoi me te derisa vdiq. Ebu Bekri, Omeri dhe Uthmani, e nderonin pa mase. E shoqėroi babain si dhe transmetoi thėnie te gjyshit, Muammedit, alejhi's salatu ve's selam prej tij. Morri pjese me ten e te gjitha betejat, dhe vazhdoi te jete pasues i denje dhe respektues pėr babain derisa u vra.
Kur hilafeti iu besua Hasanit pas vdekjes se babait, Aliut, ndėrsa ai ia lėshoi atė Muaviut, Husejni nuk u pajtua pėr kėtė, por megjithatė heshti. Kur vdiq Hasani, Husejni ishte duke marre pjese ne betejėn pėr ēlirimin e Konstantinpojes (Istanbullit te sotėm), por kur iu dha besa Jezidit, te birit te Muaviut, gjate jetės se vet Muaviut, Husejni nuk pranoi dhe nuk ia dha besėn, me arsye se ka me te drejte qe e meritojnė hilafetin se sa Jezidi.
E lėshoi Medinėn dhe u nis pėr ne Mekke, dhe ne atė kohe, ne faqen e dheut nuk ka patur njeri me te mire se sa ai. I arrin letra dhe shkresa nga Iraku, qe e ftonin t'ia jepnin besėn pėr hilafet. Ai e dėrgoi kushėririn, Muslim b. Akil b. Ebi Talibin ne Irak qe ta shihte nga afėr kėtė gjė; a ishte apo nuk ishte e sinqerte, ne mėnyrė qe me familje te shkonte atje.
Kur shkoi Muslimi ne Kufe, njerėzit dėgjuan pėr ardhjen e tij kėshtu qe erdhėn dhe ia dhanė besėn pėr hilafetin e Husejnit. U tubuan se pari 12.000 veta, e me pas 18.000 veta, gjė qe e shtyri Muslimin t'i shkruante Husejnit se besa i ėshtė dhėnė dhe te vij ne Irak.
U pėrhap lajmi ndėrsa Jezidi i shkroi mėkėmbėsit te tij ne Kufe, Ibni Zijadit, qe ose ta vras Muslimin ose ta largoj prej Kufės.
Muslimi dėgjoi pėr lajmin kėshtu qe tuboi afėr vetes 4.000 kufasė (banore te Kufės) dhe iu drejtua pallatit te Ibni Zijadit. Ibni Zijadi hyri ne pallat dhe u mbyll, por i erdhėn liderėt e fiseve dhe shpalosen idetė pėr largimin e njerėzve nga Muslimi, dhe ia arritėn kėsaj. Vinte gruaja tek i biri apo vėllai dhe i thoshte: kthehu ne shtėpi ngase njerėzit munden edhe pa ty. Ēfarė do te bėsh nesėr kur te vijnė ushtritė e Shamit?
Filluan njerėzit te largohen prej tij saqė nuk mbeten hiq me shume se 500 veta. Vazhduan ta ndahen prej tij gradualisht duke mbetur 300, e me pas 30, me te cilėt e fali namazin e akshamit. Por pas namazit nuk i mbeti askush. Mbeti vetėm ne errėsirė duke mos ditur kah t'ia mbante. U fsheh ne njė tende por Ibni Zijadi e mėsoi se ku ėshtė kėshtu qe i dėrgoi 70 kalorės, te cilėt e rrethuan Muslimin ndėrsa ky nuk dinte asgjė. Hynė tek ai por me shpate i largoi tri here. E plagosen ne buzėn e poshtme, pastaj e gjuanin me gurė nga jashtė qe t'iu dilte, dhe ashtu ndodhi: Ai doli dhe luftoi me ta. Njeri prej tyre e morri ne siguri derisa e futen ne dore, e pastaj e hipėn ne njė mushke dhe ia morrėn shpatėn.
Muslimi aty pa njė njeri qe quhej Muhammed b. El Esh'ath dhe i tha: Husejni sot ėshtė nisur pėr tek ju andaj dėrgojė dikė ne emėr timin qe t'i thotė te kthehet. Muhammedi e beri kėtė porse Husejni nuk i besoi.
Muslimin e dėrguan tek Ibni Zijadi, i cili urdhėroi ta hipnin ne pjesėn me te larte te kalasė, e pastaj t'ia presin kokėn. Ata ia prenė kokėn dhe se bashku me trup i hodhėn poshtė. Kjo ndodhi ne ditėn e tervijjes apo ditėn e tete te muajit Dhu'l Hixh-xheh. Ibni Zijadi mbyti edhe disa njerėz te tjerė de kokat e tyre ia dėrgoi Jezidit ne Sham.
Husejni doli nga Mekka ne drejtim te Irakut duke mos ditur fare pėr vrasjen e kushėririt, djalit te axhės, Muslimit. Para se ta lėshonte Mekken, Ibni Abbasi i tha:
"Sikur njerėzit te mos thoshin se janė pėrēare ndėrmjet vete, do ta kapja me dore, me force, qe te mos shkosh".
Husejni ia ktheu:
"Qe te vritem ne kėtė e kėtė vend ėshtė me e dashur pėr mua se sa te vritem ne Mekke".
Nė mbrėmje Ibni Abbasi erdhi prape tek Husejni dhe i tha:
O biri i xhaxhait tim! Unė paraqitem si durimtar por nuk mund te duroj. Kam frike se do te pėrfundosh keq ne kėtė udhėtim. Irakianet janė tradhtare kėshtu qe mos u mashtro me ta. Rri ne kėtė vend ose shko ne Jemen dhe mbyllu ne kala e izolohu nga njerėzit.
Husejni: O kushėriri im! Pėr Zotin, unė e di se ti je kėshilltar i mire por unė kam vendosur te udhėtoj.
Nėse e ke patjetėr, -shtoi Ibni Abbasi-, atėherė mos i merr me vete familjen, gratė dhe fėmijėt, ngase kam frike te vritesh siē u vra Uthmani duke shikuar nė tė gratė dhe fėmijėt e tij.
Ibni Omeri ishte ne Mekke kėshtu qe e lajmėruan se Husejni ėshtė nisur ne drejtim te Irakut. Udhėtoi pas tij dhe pas tri ditėsh u takua me te e i tha:
Kah je nisur?
Ne Irak. Ja kėto janė letrat dhe shkresat e tyre, qe vėrtetojnė se me janė besatuar pėr hilafet.
Mos shko atje sugjeroi Ibni Omeri.
Husejni refuzoi.
Do ta tregoj njė hadith propozoi Ibni Omeri-, qe ta nxiste pėr kthim Husejnin. "Erdhi Xhibrili dhe ia dha mundėsinė Muhammedit, alejhi's salatu ve's selam, qe te zgjidhte ne mes dunjasė dhe ahiretit. Ai e zgjodhi ahiretin dhe nuk e deshi dynjanė. Ti je pjese e familjes se Muhammedit, alejhi's salatu ve's selam. Askush pėrveē jush, familjes se Muhammedit, alejhi's salatu ve's selam, nuk mund ta marre udhėheqėsinė, por nėse Allahu ia ka dhėnė dikujt tjetėr, dije se ėshtė pėr te mirėn tuaj"- pėrfundoi Ibni Omeri.
Husejni refuzoi te kthehej ndėrsa Ibni Omeri, e pėrqafoi dhe duke qare i tha: "Po e le Allahun mbrojtės tėndin nga vrasėsit".
U nis Husejni me familjen e tij dhe me 60 banore te Kufės. Thuhet se Husejni gjate rrugės e takoi Ferzedekun, te cilin e pyeti pėr situatėn e krijuar atje. Zemrat e njerėzve janė me ty ndėrsa shpatat e tyre janė me emevitėt-i kishte thėnė.
Husejni vazhdoi te ecte drejte Kufės duke mos ditur ende pėr vrasjen e Muslimit. Nuk kalonte pranė ndonjė burimi te ujit te arabeve e te mos e pasonin njerėzit. Arriti te Kerbelaja e pyeti: Si quhet ky vend? Thane: Kerbela. Tha: Kerb (Pikėllim-brenge) dhe Bela (Fatkeqėsi). Ne mesnate iu tha djemve: Mbushni ujė dhe rezervoni.
Iu arritėn kalorėsit e Ibni Zijadit nen komandėn e Harr b. Jezidit. Ishin 1000 veta. Husejni urdhėroi qe t'iu japin ujė kuajve te vet dhe t'i lėnė te lire edhe kuajt e armiqve te pine ujė. Kur erdhi koha e drekės, Husejni urdhėroi njė njeri qe ta thirrte ezanin pėr namaz. Doli pa shpate dhe e fali dreken. Iu foli pasuesve te tij dhe armiqve te tij duke iu kėrkuar falje pėr ardhjen e tij porse banoret e Kufės i kishin shkruar se nuk kane imam. Husejni iu drejtua komandantit te armiqve: A dėshiron tė falesh me njerėzi tu? Tha: Jo, falu ti. Husejni u fal me te gjithė e pastaj hyri ne tende deri ne ikindi. Doli dhe u fal. Harre-ja, komandanti, e pyeti pėr letrat qe i kane shkruar? Husejni ia solli pėrpara ndėrsa ai i lexoi disa.
Ne nuk jemi prej atyre qe te kane shkruar dhe ne, jemi urdhėruar qe kur te takojmė, te mos lėshojmė derisa te shpijmė tek Ibni Zijadi.
Vdekja ėshtė me afėr se kjo, - ia ktheu Husejni.
Nėse lufton do te vritesh ia kėrcėnua Harr-rreja.
A me vdekje me frikėson?!- pyeti I habitur Husejni.
Pas namazit te Ikindise, Husejni u ul para tendės dhe u kot. Motra e zgjoi ndėrsa ai ia ktheu: E pashe ne ėndėrr Muhammedin, alejhi's salatu ve's selam e me tha:
Sot do tė vish tek ne!
Edhen 20 kalorės nga ushtria e Ibni Zijadit dhe thane: Emiri urdhėron qe ose t'i nėnshtroheni ligjit te tij ose t'iu luftojmė.
Sa njerėz te kėqij jeni ju. Dėshironi t'i vrisni pasardhėsit e familjes se Pejgamberit, alejhi's salatu ve's selam, - shtuan disa meshkuj nga radhėt e Husejnit.
Kthehuni te mendojmė sonte pėr kėtė pune. Pėr qellim kishte qe kėtė nate te falej, te lutej dhe te kėrkonte falje. Madje vet tha: Allahu e di se unė kėtė dua qe te falem, te lutem, te kėrkoj falje mėkatesh si dhe t'ia le trashėgiminė familjes sime.
Ne fillim te natės iu ligjėroi shokėve te vet dhe iu tha: Kush ka dėshire te kthehet ne Mekke tek familja le te kthehet, unė iu jap leje, ngase kėta me duan mua, kėshtu qe ju shkoni.
Vėllezėrit i thane: Ne nuk duam te mbesim pas teje dhe Allahu mos na befte te shohim diē te keqe nė ty!
O bijtė e Akilit! Le te mjaftoje pėr ju vrasja e Muslimit andaj kthehuni se unė po iu jap leje.
Si tė tė lėmė te vetmuar e pastaj te thonė njerėzit se e lanė zotėriun e tyre vetėm. Ne nuk do te luftojmė me shpatat tona pėr hire te dunjasė. Jo, pasha Allahun, ne nuk do te shkojmė. Ne do te luftojmė me ty derisa te arrijmė atje ku arrin ti, dhe Allahu e shėmtoftė jetėn pėr ne pas teje.
Tėrė natėn Husejni dhe shokėt e tij u falen, u luten dhe kėrkuan falje pėr mėkate ndėrsa kuajt e armiqve te tyre iu silleshin pėrreth.